Dag 14 en 15. Naar de Povlakte.

Ik check het weer nog eens en de vooruitzichten zijn nog steeds rampzalig, met berichten over modderstromen en evacuaties in Noord-Italië en Kroatië. De dag zelf zal naar verwachting redelijk zijn, met af en toe een bui. De afdaling op de Alpen is zo geprofileerd dat ik de meeste tijd aan klimmen ben. Uiteindelijk kom ik in de Povlakte en ik overnacht het stadje Oderzo, waar mijn moeder geboren en als stof wedergekeerd is. De volgende dag is een regendag waar ik een rustdag van maak. Ik heb er helemaal niet aan gedacht en heb het niet gepland maar die dag is het moederdag. Het is een mooi Italiaans stadje, met een fijne sfeer en zeer goede restaurants.
Na het eten bezichtig ik de kerk aan het centrale plein waar net een mis bezig is en het stampvol zit. Het is een moderne mis met livemuziek, het orgel produceert zeer mooie en diepe bassen, en de pastoor staat erbij met zijn armen te zwaaien alsof hij zich DJ Tiësto waant. God is hier duidelijk nog springlevend.

De Piave

Het centrale plein in Oderzo

Een beverrat in de Monticano

Dag 16 en 17. Naar de Adriatico en Slovenië.

Ik fiets verder over de Povlakte. Het is voor het eerst sinds Amersfoort dat het terrein weer helemaal vlak is en dat is ook wel weer eens fijn. Ik vind een mooie kampeerplek aan de Adriatische kust bij Sistiana.

Helaas ging het ’s nachts stormen en stortte mijn tent in. Ik heb deze toen herbouwd achter een haag die de wind enigszins dempte, met de kop in de wind, en met zware keien die ik afgestruind had op de camping heb ik alle haringen verzegeld. Hierna heb ik nog een paar uur geslapen dromend over boten en orkanen.
Vandaag aangeland in Slovenië , een fiets Walhalla. De fietspaden zijn van hoge kwaliteit, je hebt erop als fietser overal en altijd voorrang, en daarbij stoppen auto’s ruim van te voren zodat je nooit twijfelt of ze wel gezien hebben en dus vlot door kunt fietsen. Daarbij raken ze tijdens het rijden nauwelijks het gaspedaal aan en toeters hebben ze niet voor zover ik heb kunnen waarnemen, zodat het fietsen op wegen met auto’s geenszins onaangenaam is. Het contrast met Italië kan niet groter zijn maar ook alle andere landen kunnen hier veel van leren. Wat mij betreft wordt Slovenië fietsgidsland van Europa !

Ik vind een prima appartement in Piran en eet die avond een grote hoeveelheid vers spul uit de zee.

De Tagliamento

Dag 18. Klappen in Kroatië.

Meteen nadat ik Kroatië binnenkwam werd ik overvallen door twee klappers. Mijn eerste gedachte was weten ze wel dat de oorlog hier allang is afgelopen. Na het vervangen van twee binnenbanden en een buitenband kon ik weer door. Deze grap koste me een uur en 77 euri, maar je krijgt er wel een gratis Pirelli armband bij, grapte de fietsenmaker waar ik vervangend reservemateriaal kocht, om de pijn wat te verzachten. Het kleedt in elk geval goed af bij mijn Castelli handschoenen.
De wegen en fietspaden zijn hier over het algemeen goed en het verkeer rustig. De mensen kijken hier erg blij, ze vinden een ligfietser zeer vermakelijk. De off road paden zijn zeer ruw. Lekker de Istrische kust afgecruised en mijn tentje opgezet aan een windstille kust bij Funtana. Hopelijk blijft dat zo.

De afgelopen maand had ik last van een bandenvloek. Hoewel ik normaal zelden een lekke band rijd, ongeveer om de 2000 km, was het tijdens de reis tot nu toe en daarvoor ook al in Nederland veel vaker. Zo vaak dat ik de tel kwijt was. Met de dubbele klapband, veroorzaakt doordat ik zo suf was om de buitenband niet te checken voordat ik de nieuwe binnenband plaatste en oppompte lijkt de bandenvloek over. Ik heb sindsdien al ruim 3000 km geen lekke band meer gehad.

Dag 19 t/m 22. Ontsnapping uit Pula en traumatische maaltijd.

Gisteren na een zware rit in Pula aangekomen. De onverharde paden zijn zeer ruig met gaten, plassen, blubber, rotsen en grove stenen. De autowegen zijn heel druk met veel campers en andere ellende. De steden zijn super toeristisch. Het hemelvaartweekend met zeer mooi weer draagt hier vast aan bij. Om de situatie het hoofd te bieden heb ik gisteravond een ontsnappingsplan uit Istrië bedacht. In alle vroegte ben ik met een catamaran met hoge snelheid naar Zadar gevaren. Hier heb ik verder de Balkanroute van Erik van der Boom gevolgd. Een hele mooie route over stille achteraf wegen door onbeduidende dorpjes met zeer mooie landschappen. En een mooie plek voor een rustdag gevonden bij Šibenik.

Zoals helaas vaker gebeurt reduceert het gemotoriseerde verkeer het fietsplezier tot pure overlevingsdrang. De camping bij Šibenik was prachtig maar wel prijzig. Daarvoor had ik dan wel een premium plek vlak aan het water. Ik ben niet van de camping af geweest en het is de enige plek waar ik uiteindelijk twee dagen ben gebleven. Er is een supermarkt op de camping en ik besluit deze dag, nadat ik een paar kilometer gezwommen heb, voor het eerst zelf te koken. Op het moment dat ik begin te koken begint het net flink te regenen. Ik verplaats de kookplaats naar vlak voor de tentopening en ga zelf binnen zitten. Het gaat steeds harder regenen en pastasaus raakt verwaterd en de pasta kookt teveel door. Schuin tegenover mij is een Duits gezin met wat aanhang en een camper veel te dichtbij komen staan, terwijl er zat ruimte op de camping was voor een privacy respecterende plek. Het is een hard drankgelag. De maaltijd is klaar en het is nog harder gaan regenen dus ik doe het tentje dicht en zit binnen mijn verwaterde slappe maaltje te eten terwijl de Duitsers steed luidruchtiger worden en zeer veel lol hebben. Opeens voel ik mij heel zielig en eenzaam.
Na mijn maal houdt het op met regenen. Ik open de tent en drink mijn biertje leeg terwijl ik met enig dédain de Duitsers gadesla. Op een gegeven moment probeert de padre familia, die steeds het hoogste en luidruchtigste woord had, op te staan, maar dat lukt niet meer, waarna hij door de overige leden zo de camper wordt ingerold. Zonder de gangmaker is het spoedig afgelopen en taaien ze gelukkig allemaal snel af de camper in. Ik ga nog wat aan de zee zitten mijmeren en neem nog een Belgisch-Kroatische fusionkopstoot met een Stella Artois en een Slivovitz uit de supermarkt. De zee is hier zeer helder en als ik er in wil gaan plassen, loop ik, mede ook door de duisternis en het kennelijk uit de hand gelopen drankexperiment, zo met schoenen en al het water in. Tijd voor mij ook om te gaan slapen.

Rovinja

De blubber ! De blubber !

Het amfitheater in Pula.

Ontsnapping per catamaran

Spiritueel moment aan de zee.

Dag 23. Naar Split.

Vandaag heb ik de Balkanroute van Wim van der Boom verder gevolgd. Met behoorlijk wat klimwerk door een bosrijk heuvel/berglandschap, in de zinderende zuidelijke hitte, met op de top een beloning met prachtig uitzicht. Hier bevond zich ook een monument voor de vele oorlogsslachtoffers. Daarna volgde een spectaculaire afdaling naar Split. Om de stad in te komen waren geen fietspaden en leek het net of je op een circuit reed. Ik had een goedkope kamer geboekt en de gastheer stond mij al zwaaiend op te wachten. Hij complimenteerde mij dat ik op mijn fiets de hostel had kunnen bereiken door het Split verkeer, zelf durfde hij er niet te fietsen. Het was voor het eerst dat hij een ligfiets in het echt zag, hij kende ze alleen van tv.
Daarna kreeg ik zeer gedetailleerde instructies over hoe de sloten, de ramen het koffiezetapparaat, de boiler en nog veel meer zaken werkten, tot waar de aardlekschakelaar zat in het geval de stroom mocht uitvallen, en de tip om alle stekkerdozen uit te schakelen bij nacht en afwezigheid, om brand toe voorkomen, en dit terwijl hij een mondkapje op had. Ik vroeg me af of de man niet volledig paranoia was, maar het bleek een geschikte kerel en hij gaf me een kleine rondleiding in het centrum, hij deed buiten overigens het mondkapje af, en daarna heb ik er nog gegeten, rondgestruind en lokale bieren gedronken. Het is een prachtige stad met een zeer mooie boulevard en een ommuurde autovrije oude piratenstad waar je uren in rond kan dwalen door steegjes en pleintjes. Met heel veel gastronomie en andere horeca en om de 5 meter een ijstent. De sfeer is gemoedelijk en bruisend, zelfs op een ( zomerse ) maandagavond. Echt een stad waarbij je denkt waarom zou ik nog verder of ooit nog terugfietsen.